رمانتی سیسم قسمت دوم

تا سال 1820 که زیبایی در خردگرایی و مساوات طلبی خلاصه می شد، و حاصل انقلاب فرانسه بود رفته رفته کم رنگ شد و سبکی شاعرانه، جسورانه و بی دغدغه که زیبایی های فراوانی نیز به همراه داشت، رشد و نمو پیدا کرد. 

نمی توان تاثیر ادبیات رمانتیک اسکاتلندی و انگلیسی را که در سراسر اروپا رواج پیدا کرده بود در تغییرات مد فرانسه آن زمان نادیده گرفت. افرادی چون سر والتر اسکات، لرد بایرون و ماری شلی از نویسندگانی بودند که با قلم توانای خود توانستند اشتیاق مردم آن زمان را به واقعیت گریزی های سبک عاشقانه متمایل کنند. آن ها زندگی را همچون شخصیت های پرداخته شده خود برای مردم به الگویی دست یافتنی نشان می دادند.  به طوری که زنان علاوه بر تمایل بیش اندازه خود به داشتن انواع  پیراهن زنانه مجلسی کمر باریک، ادا و اطوارشان را نیز به گونه  ای تنظیم می کردند که به شکلی اغواگرانه و رویا گون به نظر برسند. 

شاید سبک رمانتیسم توانست با پیراهن مردانه تغییر یافته ، بلوز های زنانه خاص و رفتار های اغراق شده، که همگی از عناصر سبک های گذشته خود یعنی گوتیک، روکوکو، و به ویژه دوره بازگشت نیز برخوردار بودند، عمل گرایی و خردگرایی افراطی دوران پس از انقلاب فرانسه را تعدیل کنند. 

به عنوان مثال تغییراتی که از سبک رمانتیک در لباس زنانه را می توان در چند مثال خلاصه ذکر کرد. به عنوان مثال خط کمر  پیراهن زنانه که به دلیل گشادتر شدن در مدل های قبلی تا روی سینه رفته بود، به جای اصلی خود برگشت. لباس زیر زنانه مانند کرست یا سوتین مجددا در میان زنان با رویکرد های سختگیرانه تری رواج یافت. دامن ها به دامن میدی تبدیل شدند و این یعنی استفاده از انواع مدل جوراب زنانه و جوراب شلواری های زنانه باب شد. همچنین کفش زنانه راحتتر شد و از موادی همچون ابریشم و روبان در ساختار آن استفاده شد. 

باید به این نکته که تزئیناتی همچون انواع روبان دوزی ها و گلدوزی ها که در مد و هنرهای دستی امروزی نیز به چشم می خورد در ساختار لباس های دوره رمانتیک بیشتر شد. 

لباس مردانه نیز از این تغییرات در امان نبود. کت فراک و پیراهن ها با سرشانه های چین دار، کمر های باریک و دنباله چین دار که پشت شان را گشاد نشان می داد، تصویر و قواره اغراق آمیزی از زنان را در خود منعکس میکرد.

از روحیه و حال و هوای مردم آن دوران می توان به همین مورد اشاره کرد که داشتن چهره اندوهگین و رنگ پریده، نازک طبعی و شکنندگی غالب بر سخت دلی و توانمندی، غش و ضعف کردن های بیش از حد هم چون نمادی از طغیان احساسات محبوب بود و رواج پیدا کرده بود. این روحیه را می توانستیم هم در مردان و هم در زنان آن دوره مشاهده کنیم. 

شاید بتوان گفت این سبک نیز با معضلاتی از جمله به خطر انداختن سلامتی زنان دوره اول ویکتوریا و دست و پا گیر بودن دامن زنانه ها و لباس های آن دوران به خاطر استفاده از کرینولین، سبب افول آن در اوایل دهه 1840 میلادی شد.